Her şeyde olduğu gibi eskrimde de başarılı olabilmek için eskrimi gerçekten sevmek gerekir. Sevginiz gerçek sevgi ise bir tutku halini alır ki ondan sonra her zorluğa rahatlıkla göğüs gerersiniz.

Gerek Balıkesir’de ve gerekse Afyon’da eskrimi sıfırdan kurup Milli Takım’a sporcu verecek kadar baÅŸarılı olabilmiÅŸsek bu baÅŸarının temelinde yatan eskrim tutkusudur.

1968 yılında evleneceÄŸim zaman müstakbel eÅŸime ilk söylediÄŸim ÅŸey ÅŸuydu: “Eskrim senin ortağın olacak. Lütfen onu kıskanma. Seni eskrim etkinlikleri nedeniyle zaman zaman yalnız bıraksam da eninde sonunda döneceÄŸim yer gene senin yanın olacak.”

Eşim bunu baştan kabul etti ve bana destek verdi. Ben de bu destekten cesaret alarak hemen her etkinliğe katıldım. Hatta 1970 yılında oğlum Bülent doğduktan üç gün sonra eşimi tek başına bırakıp İzmir’e müsabakaya bile gittim.

Zamanla bu eskrim tutkusu aile boyutuna ulaÅŸtı. Rahmetli babam Ä°lyas Öztuna yıllarca Balıkesir Ä°l TemsilciliÄŸi görevini üstlendi. EÅŸim Åžahizer Öztuna bir süre Afyon Ä°l Temsilcisi oldu. OÄŸlum Yıldızlar ve Gençler kategorilerinde Epe branşında Türkiye birincisi oldu ve Milli Takım’da yer aldı. Ancak kızım Buket eskrime kısa bir süre devam etti. Bu aile boyu tutkudur ki müsabakalara giderken defalarca ölümle burun buruna gelmemize raÄŸmen eskrime devam ettik.

Bugün eskrimin koşulları çok daha iyi ancak aile boyu tutku ve desteğin önemi hiç azalmadı. Bu tutku ve destek ülkemizde eskrimin varlığının devamında çok önemli bir etken olmaya devam ediyor.